Roelof Hoving (1983) schilderde tien jaar ‘en plein air’ naast zijn baan als docent in de kunstvakken. Kenmerkend voor zijn werk zijn een stevige toets en een monumentale benadering. Bunkers, bruggen, fabrieken en andere bouwwerken bieden hem houvast in het overwegend vlakke noordelijke landschap.
Rond 2016 legt Roelof zich in een oude fabriekshal toe op de industriële ruimte; verhalende wanden, ritmische dakconstructies en doorleefde vloeren. Wanneer hij zich al schilderend richt op het circa veertig meter lange raamwerk, waardoor gefilterd licht de ruimte binnenvalt, ontdekt hij de zeggingskracht van licht.
In het voorjaar van 2018 rondt Roelof de bouw van zijn atelier af en ruilt hij het onderwijs voor de kunst. Het raamwerk van licht is een terugkerend onderwerp en hij experimenteert met het thema wind.
Zijn recente interesse voor de wolf komt voort uit zowel de berichtgeving over de spraakmakende terugkeer van het mystieke dier naar Nederland als uit de betekenis van de naam Roelof: Roemruchte wolf.
In 2020 herontdekt Roelof zijn affiniteit met- en handigheid in het maken van ruimtelijk werk. Met een filosofische blik geeft hij gebruikte materialen een nieuwe betekenis.
Roelof Hoving studeerde Docent beeldende kunst en vormgeving aan de Academie Minerva. Hij woont met zijn gezin in Groningen.
